System, którego celem jest ochrona ludności też ma swoje święto

Obrona cywilna

System obrony cywilnej w Polsce składa się z precyzyjnie określonych zadań, struktur i form działania. Jest zintegrowany ze wszystkimi szczeblami administracji państwowej i samorządowej, podmiotami gospodarczymi niezależnie od ich osobowości prawnej, organizacjami społecznymi oraz całym społeczeństwem. Jedną z sił obrony cywilnej jest jej powszechność, która oznacza, że wszyscy obywatele Polski biorą udział w ochronie grup ludzi, którzy są narażeni na zagrożenie.

Podstawy prawne funkcjonowania Obrony Cywilnej w Rzeczpospolitej Polskiej

Podstawowe zasady organizacji i funkcjonowania obrony cywilnej określa międzynarodowe prawo wojenne, zwłaszcza Protokół dodatkowy I z 1977 r. do Konwencji Genewskich z 1949 r. o ochronie ofiar międzynarodowych konfliktów zbrojnych, ratyfikowany przez Polskę dopiero 19 września 1991 r. jako 110 państwo, mimo że była jego współautorem i współinicjatorem.
Organizację oraz zasady przygotowania i realizację zadań obrony cywilnej regulują wewnętrzne przepisy każdego kraju. Normy międzynarodowego prawa wojennego mają zastosowanie przede wszystkim w okresie trwania konfliktu zbrojnego.

Wg. obowiązujących w Polsce unormowań prawnych, obrona cywilna jest elementem systemu obronnego kraju i stanowi kompleks przedsięwzięć:

• o charakterze planistycznym,
• organizacyjnym, szkoleniowym,
• inwestycyjnym,
• materiałowo technicznym,
• zaopatrzeniowym.  

Obowiązki i uprawnienia organów państwowych, samorządowych i organizacji społecznych

Organizacje państwowe, samorządowe oraz społeczne mają określone obowiązki i uprawnienia związane z obroną cywilną. Centralnym organem odpowiedzialnym za sprawy obrony cywilnej jest Szef Obrony Cywilnej Kraju, którego powołuje prezes Rady Ministrów na wniosek Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji. Szef Obrony Cywilnej Kraju ma na swoim zakresie działania:

• przygotowanie projektów założeń i zasad funkcjonowania obrony cywilnej,
• ustalanie ogólnych zasad realizacji zadań obrony cywilnej,
• koordynowanie działań i nadzorowanie realizacji zadań obrony cywilnej przez organy administracji naczelnej, terenowej i samorządu terytorialnego,
• nadzorowanie odbywania zasadniczej służby w obronie cywilnej.

Za realizację zadań obrony cywilnej w zakładach pracy odpowiedzialni są ich właściciele lub kierownicy.
Ministrowie (kierownicy) urzędów centralnych mają obowiązek uwzględniania zadań obrony cywilnej w nadzorowanych przez nich dziedzinach.

Historia święta

Światowy Dzień Obrony Cywilnej jest obchodzony corocznie 1 marca.  Święto to zostało ustanowione w 1990 roku przez zgromadzenie ogólne Międzynarodowej Organizacji Obrony Cywilnej (ang. The International Civil Defence Organisation, ICDO).

Obchody  tego Dnia są okazją do:

• podkreślenia znaczenia obrony cywilnej i podnoszenia świadomości społecznej w tym zakresie,
• uznania wysiłku  i dokonań wszystkich krajowych służb, odpowiedzialnych za zwalczanie klęsk żywiołowych.